broncode

[Hein van Meeteren]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Erik van den Muijzenberg wrote:

>> Mijn "recept" is een standaardhandeling in de keuken,
>> of een gestandaardiseerde serie van handelingen.
>
> Dat kan niet. :-)

Niet in uw keuken. Maar wel elders.

>> Ingrediënten kan je ook standaardiseren/coderen.
>
> Dat kan niet. :-)

Niet bij uw ingrediënten, maar elders zeker wel.

> Ingrediënten zijn niet identiek.

Zeker wel. Je kan uitgaan van vaste vooronderstellingen: versheid,
hoogste kwaliteit, geen gifdstoffen etc. Als die vooronderstelling
universeel is hoef je hem al niet meer te coderen. rest ons de
ingrediënten: salie, suiker, zout, peper, koksroom, knoflook. Het maakt
niet uit of de ene knoflook anders van vorm is dan de ander, de
relevantie voor de codering is de smaak (gegeven), samenstelling en
hoeveelheid.

> Koks zijn niet identiek. Handelingen
> zijn niet identiek. :-)

Dat is nu juist zo aardig. Elke kok kan vanuit dit systeem van coderen
en decoderen tóch een eigen draai geven aan het gerecht. De basis is een
een pekingeend á l'orange. Maar elke kok zal deze basiseend toch een
eigen couleur kunnen geven.

> Interpretatie van een basisrecept is in
> de keuken regel, maar is onvergeeflijk
> voor een codeer-systeem van films.

Hangt ervanaf wàt je codeert en decodeert. We hebben het over informatie
hier, niet over de *interpretatie*  van informatie. U hebt heel anders
gekeken naar de film over André Hazes dan ik, en toch is het exact
dezelfde film! U haalt toch echt productie en consumptie door elkaar.

> Je zou toch raar opkijken Hein, indien
> je van Pieper een Sloot-kastje zou kopen,
> en vervolgens zou de Sloot-codec een
> geheel eigen interpretatie geven van
> Greenaway's 'The Cook, The Thief, His
> Wife and Her Lover'.

Sterker nog: élke kijker ervaart de film anders, en ik zou niet anders
willen. Het is één en dezelfde film, maar de een vindt het een vette
film, de ander vind hem walgelijk. Smaak zit aan de ontvangkant, niet
aan de zendkant. Fahrenheit 9/11 bewijst dat.

>> Die smaakverschillen zijn irrelevant
>
> Zelfs in de keuken zijn smaakverschillen
> relevant.

Ja, aan de productiekant, maar daar hadden we het al over. De kok geeft
couleur personelle aan het basisrecepept dat hij via codering en
decodering heeft ontvangen.

> Als je films gaat coderen/comprimeren
> zijn verschillen onvergeeflijk.

Hangt er wederom vanaf hoeveel verlies er is. U hebt zelf al aangegeven
dat per seconde 25 beeldjes langs het oog rollen, en dat daar beweging
dioor komt. In feite zijn het stilstaande beeldjes die in een bepaalde
sequentie en gestandaardiseerde timing langs het oog springen. Overigens
is dat het amerikaanse systeem, bij pal is het 15 fps. Tien beeldjes
minder, en nóg dezelfde beelden. Je kan kennelijk veel verliezen en toch
de inhoud vasthouden. Ik kan me voostellen dat in een ietwat houterige
film van 10 frames per seconde nóg de kijker de film goed kan volgen.
Dat komt door het fantastische vermogen van de mens om ontbrekende
informatie spontaan aan te vullen. Als ik zeg: u bent een g**e **ootz*k,
dan weet u wie ik bedoel en wat ik bedoel. Ik bedoel maar.

> Ah, dus als jij door de Sloot-codec een
> geheel andere versie van Greenaway's
> 'The Cook, The Thief, His Wife and Her
> Lover' voorgeschoteld zou krijgen, zou
> je zeggen: "dat is niet erg, want dat is
> het domein van de kijker, en niet van de
> codec"?

Ja en nee. Toevallig zág ik die film onlangs weer eens met een vriendin,
en we hadden een totaal verschillende ervaring. Pure subjectiviteit.
Dat was óns domein, niet dat van de maker. Aan de makerskant is er de
opdracht, als we over Sloot-codering gaan praten, om stukjes informatie
zodanig te coderen dat ze de reeds beschreven ingenieuze combinatie van
variatie en standaard veroorzaken. Zo kan het kastje van Sloot aan de
binnenzijde zijn volgehangen met zware chips waarin een gigantische
hoeveelheid standaard informatie is opgeslagen. Een databank dus. Kleur,
beweging, vorm, stukjes vorm, bewgingssequenties, series, noem maar op.
Ontelbare mogelijkheden. De door een kleine aangestuurde code kan dan de
dynamische samenstelling veroorzaken van deze "codec", zoals u het
noemt, of de gesystematiseerde en opgeslagen 'chunks". Zo ontstaat dan
voor een menselijk oog en oor waarneembare film.

> Die eieren zijn niet gelijk. Die worden binnen
> een bepaalde norm als even groot beschouwd.

Precies, en dat is voor de kok genoeg. Zelfs globale informatie als
"groen" kan genoeg zijn. Laat de échte ingrediënt maar enigszins
afwijken van de gecodeerde instructie, groen zal het worden. Zo blijft
er toch nog verrassing in het spel ;-)

> Dergelijke inexactheid tolereren we in de
> keuken, maar kunnen we niet tolereren bij
> het comprimeren van films, snap je?

Nee dus. Als de rode stoel waarop de hoofrolspeler zijn vrouw neemt niet
geheel standaard rood is maar qua kleur (licht) afwijkt wegens het
wegvallen van enige informatie, is dat niet erg. De hoofdrolspeler neemt
zijn vrouw op een rode stoel, en dat is de boodschap.

> Het was vooral grappig, omdat de grap over
> de met getallen gecodeerde grappen zo
> ongeveer het eerste is waar Peter Olsthoorn
> mee aankomt in het interview dat hij had
> met een autoriteit op het gebied van
> compressie.

Het is een oud grapje, dus dat is geen toeval. Maar wel aardig dat een
digibeet als ik op dezelfde grapjes komt als een digineut á la Olsthoorn.

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********