Brinkhorst info spoeddebat

[Fritz van Rikxoort]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Bart, Henk e.a.

De tv-democratie als gegeven beschouwen deed ik al, met al zijn na- maar
vooral ook (leuke) voordelen (ik hou wel van die presentatieve
communicatie). Los daarvan, of beter in dat kader, vraag ik me af hoe
behalve met een directer kiesstelsel (waarin burgers ipv partijclans
directer kiezen WIE hen vertegenwoordigen ) bevordert kan worden dat
individuele volksvertegenwoordigers en bestuurders toegevoegde waarde hebben
in het leiden ipv maar elkaar napapegaaiend achter de muziek aan te lopen,
om zo elkaar de schijn van rust en alles onder controle te geven. Dat is
immers wat ze voornamelijk doen door reflexief, stelselmatig, al dan niet
deskundige, afwijkende geluiden zoveel mogelijk buiten hun circuitkadertjes
te houden.

De geliefde termen "dit/dat dossier" en bezwerende formules daarover als
"hebben we zus of zo afgehandeld" hebben me altijd getroffen: het "dossier"
als speeltje en gezamenlijke definitie van het politieke probleem ipv de
mogelijke verschillende gezichtspunten op weerbarstiger werkelijkheden. De
politiek zijn gepapegaaide virtuele werkelijkheden, meer om het politieke
spel zelf eenvoudig te houden dan om controle te nemen over die
werkelijkheden.

Kennelijk had ik in me achterhoofd meer voorbeelden dan de ict in NL
(veiligheid en octrooien) en de veiligheid (binnen verkeersvliegtuigen) in
de vSA sinds 9/11. En heb ik de indruk dat de fenomenen papegaaien en achter
de muziek aanlopen toenemen. De aanslag 9/11 als oorlog zien en de "strijd"
tegen Irak (Saddam Husein) als tegen het terrorisme waren voor onafhankelijk
denkenden vanaf het begin helder als voorbeelden. (In NL waren
meepapegaaiende journalisten erg geirriteerd dat van Rossem direct na 9/11
hele andere gezichtspunten bood op de aanslag en mogelijke reactiepatronen,
tegen een oorlog in Irak zijn werd onderdrukt met soortgelijke aanroepen als
die van Bush wie niet met mij is is tegen mij en een emotioneel beroep op de
bevrijding van WOII).

Recent vielen mij op dat "de" politiek het spoorbeveiligingssysteem ineens
wel wil vervangen door het systeem dat alleen het spoorgevaarlijke
Zwitserland gebruikt nu er in Amsterdam een treinaanrijding door rood sein
onder 40 km heeft plaatsgevonden. En dat verloven voor invrijheidsstelling
van tbs-ers helemaal niet meer zouden mogen na een deels gelukkig nog goed
afgelopen gijzeling van een wel sexueel misbruikt meisje.

Ik zou bijna zeggen dat de ten dele van de werkelijkheid losgezongen
politieke "dossiers" nu vervangen zijn door de waan van de dag uit de harde
werkelijkheid. Daaraan zit een positieve kant: hoewel wat willekeurig en
toevallig is er kennelijk minder de neiging de werkelijkheid of wat daar
plots gebeurt snel weg te redeneren dan voorheen gebruikelijk was als het
afwijkte van de tot dan opgebouwde dossiers (dat gebeurde standaard door wat
afwijkte incidenteel of incidenten te noemen en de gepapegaaide politieke
werkelijkheid als de juiste weergave van hoe het structureel in elkaar zit).

Mijn vraag is kennelijk: hoe bevorder je dat de (reeel te verwachten)
werkelijkheid, al dan niet door deskundigen gezien, meer doordringt tot de
papieren politieke en bureacratische werkelijkheid, zonder dat
gestructureerd beleid wordt vervangen door de m.i. toegenomen waan van de
dag (kennelijk doordat vooral rampen en rampjes vaker pas tot dat
doordringen leiden).

Een deel van het antwoord zie ik in het visualiseren van rampen en rampjes
zoals in die nieuwe film over de klimaatrampen die ons te wachen zouden
kunnen staan. Immers zulke visualisaties maken zulke "dossiers" ook tot een
"beleving" onder het kiezersvolk. En is visionair leiderschap niet het
visualiseren en bewust maken naar de toehoorders die geleid willen worden
van wat te gebeuren kan staan en hoe verschillende reactiepatronen
verschillende toekomstscenario's kunnen verwezenlijken.

Dus nogmaals mijn vraag geherformuleerd maar misschien te eng toegespitst:
hoe haal je mogelijke rampen en rampjes naar voren en maak je ze deel van de
politieke en bureacratische werkelijkheid om niet pas dan wanneer ze
incidenteel daadwerkelijk optreden door waan van de dag in paniek tot ander
beleid te leiden. En hoe veranderen we bureacratie en politiek binnen de
tv-democratie opdat ze meer dan nu anticiperen op wat in de toekomst staat
te gebeuren dan (te laat) maar achter de muziek aan te lopen als een wal een
schip keert.

Fritz van Rikxoort

----- Original Message -----
From: "Bart Meerdink" <bm_web at xs4all.nl>
Sent: Friday, June 04, 2004 1:17 AM
>
> Fritz van Rikxoort wrote:
> >
> > Het zal allemaal wel meer zeggen over het functioneren van het grote
> > ritueel: de politiek, het mediapapegaaiencircuit. Zembla vanavond
(kennelijk
> > zaterdag herhaald) ging ook weer steeds daarover, betreffende veilige
ict,
> > hoe de politiek het laat afweten, volgens de ict-deskundigen. Maar ook
> > Netwerk vanavond, waarin de voormalige terroristenbestrijder van Clinton
en
> > Bush, ja die de hoofdrol speelde op 9/11, meldde dat zelfs in de VS
alleen
> > de vliegtuigen van binnen nu veiliger zijn... Het benodigde geld om
andere
> > risico's te beveiligen wordt helaas in Irak uitgegeven.
> >
> > Uit eigen ervaringen blijft mij uit politieke wandelgangen vooral de
> > meestgebezigde uitdrukking met het daarbij verstoord getrokken gezicht
bij,
> > als deskundigen of anderen na hen iets verstandigs zeggen: dat heb ik
nou
> > nog nooit gehoord. Zowel in Zembla als in Netwerk was dan ook de
conclusie:
> > er moet eerst (weer) iets ernstigs mis gaan voor passende maatregelen
> > opportuun worden... In de volksmond heet dat: als het kalf verdronken
is...
>
> De politiek heeft, net als ieder individu, met een steeds grotere
> informatie-toevloed te kampen, en dat leidt tot een steeds kortere
> attention-span. De dingen worden niet afgemaakt, voortgang niet bewaakt,
> uitvoering niet gecontroleerd, alles loopt achter, of verdwijnt in een la.
>
> Uiteindelijk nadat iets zes keer aan de orde gekomen is en er vervolgens
> iets helemaal misloopt gebeurt er iets, en of dat dan tot de beste
> maatregelen leidt valt nog maar te bezien.
>
> > Maar opbeurend is de vraag: hoe politiek bij de les te krijgen ook als
dat
> > nog niet voldoende leeft onderbevolking en media, en dus electoraal nog
niet
> > interessant is... Is (tv-)democratie hier per definitie gedoemd te falen
of
> > zijn er (nog) kansen op echt visionair leiderschap? Zo ja, hoe vergroten
we
> > die kansen?
>
> Visionair leidersschap is afhankelijk van een individuele uitschieter,
> meestal in tijden van crisis. Daar kunnen we niet steeds op wachten. En
> dat leiderschap kan achteraf wel eens de verkeerde weg gewezen hebben.
>
> De kunst van het directe communiceren, taal- en discussievaardigheid, en
> ook een beetje het mediageniek zijn (hoewel ik denk dat dat wel meevalt,
> het is meer een de indruk van authenticiteit) worden steeds
> belangrijker. Dat heeft voordelen en nadelen, maar het lijkt me het
> beste om het als een gegeven te accepteren.
>
> Bart Meerdink

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********