D66 over het drugsbeleid

[Henk Elegeert]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Hein WvM wrote:
> REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl
>
> At 03:29 02-08-2004 +0200, Henk Elegeert wrote:
>
>> Onjuist is nu dat er geen afspraak bestaat over welke
>> criteria op welk moment van kracht zijn.
>
> Da's gedeeltelijk juist, en gedeeltelijk onjuist.

Kijk, we komen steeds dichter bij de kern. ;)

> Voor de wetspraktijk bestaan er dus wel op de Cie Baan
> gebaseerde criteria.

Akkoord. Omdat men aldus besloten heeft, stel ik vast.

 >  Maar dat die redelijk arbitrair én lastig
> meetbaar zijn: klopt. Wat is "de mate van
> schadelijkheid".

Je zou kunnen denken in de richting van schade die men
zichzelf toebrengt middels het ge-/misbruik. Voor de directe
omgeving, voor de maatschappij, maar ook dan blijft dat
arbitrair.

 > Wat is schade? Neem cocaïne: als een
> dure advocaat bent en je verdient sloten geld, dan is
> cocaïne vaak (niet altijd) een deel van je levensstijl.
> Sterker nog: je werkt er sneller en preciezer door.

Kijk aan, het is waarlijk nog van invloed op de zo gewenste
economische groei. Ho maar wacht even, is dat niet
concurrentie vervalsing? ;)

Een economisch (zo lijkt het) motief, ik had er nog niet bij
stilgestaan.

> Dezelfde cocaíne in een sociale misère-situatie: de
> gebruiker gaat er langzaam maar zeker aan kapot. Cocaíne
> is niet de sloper, maar de sociale context is de sloper,
> of preciezer; de wisselwerking tussen maatschappij en
> drugs, sociale situatie en gebruik.

Idem met betrekking tot alcohol misbruik. Alcoholisme wordt
vaak door de naaste betrokkenen als een probleem ervaren. De
financiele situatie van allen daarin betrokken komt onder
druk. De alcoholist zelf heeft van dit alles geen 'kennis'
of een reden te meer om te drinken.

> Daarbij: het hele woord 'drug" is al vaag.

Absoluut.

 > Een middel dat een verandering
> in je bewustzijnstoestand teweeg brengt...Aspirine doet
> dat bij hoofdpijn, bloemkool bij honger. Een verandering
> in de bewustzijnstoestand waardoor een gelimiteerde visie
> ontstaat, of waardoor de gewetensfunctie wordt verkleind
> of uitgeschakeld. dat lijkjt me misschien wat.

Komt in de buurt, maar ook arbitrair, Hein. Neem al die
gevallen waarin er sprake zou zijn van zgn. wonderen. Die
vonden bijna allemaal plaats op een moment dat het
lichaam/geest onder (enorme) stress stond, of juist niet.
Men zag of ziet zelfs dingen die er niet werkelijk waren/zijn.

Maar er is dan geen sprake van een ingenomen middel, wel van
een andere/veranderde bewustzijnstoestand.

> Maar dan is internet soms óók een drug,

Zeker. PC, het internet, om het even. Het gaat om te
beginnen om de extra concentratie die ervoor nodig is.

 > en een oorlog óók een drug:

Zeker. Shellshock lijkt dan paradoxaal genoeg een 'gezonde'
reactie.

Velen (vinden) moeten er zelf een hebben meegemaakt om de
gruwelijke werkelijkheid daarvan tot zich door te laten
dringen. Hij wordt je immers volstrekt anders voorgesteld
dan hij in werkelijkheid is. Volgens Bush zijn het helden,
volgens mij dwazen met een of andere vorm van
bewustzijnsvernauwing.

Hebben we niet ergens op deze aardkloot een plekje waar ze
rustig hun gang kunnen gaan? We zien dan wel wie het
uiteindelijk heeft overleeft.

Veel Irakezen zijn gezins-/familieleden verloren omdat een
bezettingsleger geen onderscheidt meer kan/wil maken tussen
van een dictator bevrijdde mensen, en de 'War on Terror',
die tegelijkertijd plaats vindt.

 > als je als Amerikaanse jongen van 19 met  "Burn
> Motherfucker Burn" knalhard in je earphones bezig bent
> vrouwen, mannen en kinderen dood te mitrailleren omdat je
> sergeant heeft geschreeuwd dat al die "motherfuckin' ali
> baba's" dieren zijn die uitgeroeid moeten worden....

Die (sergeant's) zijn mij niet bekend als pedagogisch
verantwoorde opvoeders. Eerder moorddadige
types, de 'goede' ......

> Een ernstige mate van drugsgebruik, lijkt me.

Zeker als je grote voorbeeld - zelf alcoholist, en
opperbevelhebber - ook van stoere verhalen houdt. Je bevindt
je onmiddellijk in 'goed' gezelschap, zullen we maar zeggen.
Biertje!!!!

Vooral ook omdat 'War on Terror' tevens een zeer
gelegitimeerd en na te streven doel lijkt.

Iemand wees in de discussie al op het opwekken van
lichaamseigen 'drugs'.

 > Het probleem
> concentreert mijns inziens zich rond de begrippen
> waarnemingsvermogen, afhankelijkheid en aftakeling, zowel
> lichamelijk als geestelijk. En de sociale context speelt
> een cruciale rol. Met andere woorden: wat is nu precies
> de definitie van het probleem?

Het is een lastig te definieren probleem, Hein. Overigens
vind ik dat 'maatschappelijk aanvaard' wel toe is een een
revisie.

Neem afhankelijkheid. Voorspelbaar is dat velen die nu
'gediend' hebben in de 'War on Terror' in Irak, de problemen
die ze nog zullen gaan ervaren, zullen willen gaan
bestrijden met drank. Zelfmedicatie.

Vanuit mijn waarneming(svermogen) echter een probleem dat
gecreeerd werd door een alcoholist die met leugens - hoe
anders gaan die door het leven? - , en met oplossingen voor
niet bestaande problemen - hoe wordt je anders een held in
een eigen gecreeerd verhaal?

Erg is dat hij en de dwazen achter hem geloof hechten aan
zijn verhalen. Zelfs als ze de heldenrol opeisen hebben ze
lak aan de moed die daarvoor nodig was bij hen die er
werkelijk voor gestreden hebben.

De helden uit de oorlog met Irak kunnen zich bovendien
nergens werkelijk op beroepen, anders dan dat een dwaas hen
met een vals gevoel voor heldendom in een oorlog heeft
gestort. Hij ging immers op zoek naar WMD, die waren er
niet. Een verband met Al-quada, het was er niet. En
tenslotte om het volk te bevrijden van een dictator die
mensen mishandelde in een gevangenis en daar buiten. De
'bevrijder' zelf was zo mogelijk nog gruwelijker. In naam
ook nog van de democratie. Hoe is het mogelijk.

Als dat 'maatschappelijk aanvaard' moet worden dan pas ik
daar voor, Hein. Het lijkt me eerder een schakel in een
maatschappelijk probleem van stoerdoenerij met in de
hoofdrol een zieke man.

Een benadering vanuit 'geestelijke gezondheid', zeg maar.

Zijn 'vijanden' zitten dan ook niet Irak, maar zijn die
'niet gelovers' in eigen land, en in het buitenland.

Bovendien zadelt hij een jonge generatie op met valse
beelden over heldendom en rechtvaardigheid. Probleem is dat
hij die ook niet kent. Niet persoonlijk ervaren heeft, want
daarmee geconfronteerd koos hij voor de 'drank'.

Of is er iets mis met mijn waarnemingsvermogen? (nee, ik heb
niets gedronken, gebruikt al helemaal niet) Of ben ik toch
geconfronteerd met een 'maatschappelijk aanvaard' geworden
cultuurgoed?

Chargeer ik de problematiek?

Even het laatste gedeelte terug lezend, Hein. De begrippen
waarnemingsvermogen, afhankelijkheid en aftakeling komen dan
in een (maatschappelijke) context van een oorlog in een
ander perspectief te staan, lijkt me. Een drug inderdaad.
Slachtoffers; de waarheid, de democratie en vele die erin
deelnamen. Maar ook veel verloren energie aan acties om de
waarheden (weer) boven tafel te krijgen.

  Nee, het lijkt me dat om te beginnen met een goed en
weloverwogen stelsel van gezondheidszorg veel kan voorkomen.
Zowel lichamelijke als geestelijke. Zeker die laatste, want
meer dan eens ligt de aanleiding voor ge- maar zeker
misbruik in die hoek. Vormen van zelfmedicatie die bij
gebrek aan beter tot zelfdestructie (kunnen/zullen) leiden.
En dan, evenals ons grote amerikaanse voorbeeld laat zien,
gepaard gaan met veel "collateral damage".

Maar ook in kleinere kring zien we diezelfde verschijnselen
zich voor doen.

Ik herinner me dat ik me groen en geel heb geergerd aan de
slogan, "Drank maakt meer kapot dan je lief is". Het sloeg
werkelijk op alle fronten volledig de plank mis. Zowel naar
de te bereiken doelgroep(en) als de doelgroep die het al
betrof. Drank op zichzelf doet dat niet.

Velen gebruiken het, (tot) zelfs 'maatschappelijk aanvaard'baar.

Maar het gaat dus niet om de drank, maar om de ge- maar
zeker misbruiker zelf. Daar is meestal wel wat/iets mee aan
de hand. Om welke reden dan ook, van persoonlijk tot en met
(binnen) zijn/haar sociale omgeving/context, geven
'aanleiding' tot het misbruik.

De 'aanleiding' meestal een gevolg van het niet kunnen
hanteren van problematiek. Soms oppervlakkig, soms diepgaand.

Een overheid heeft in de bestrijding van drugs meer baat bij
het aanbieden van goede- en toegankelijke (geestelijke)
gezondheidszorg dan zich te vermoeien in bestrijding van
middelen die in de natuur in een of andere vorm in ruime
mate aanwezig zijn.

Inzicht verschaffen in de verslaving waaraan men lijdt
brengt ook meer 'goeds' teweeg dan een zgn. 'war on drugs'.
Kost ietsje meer misschien, maar brengt vele malen meer op.

Enkel bij de kern is een probleem op te lossen, nooit bij
een (bij)verschijnsel.

Mooie 'one liner', niet? :)

Henk Elegeert

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66 uwvoornaam uwachternaam
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********