Beroepsbemoeials, een idee?

Sat Nov 2 18:51:44 CET 2002

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

Bedankt Erik, voor je uitgebreide reaktie en je suggesties. Ik ben nog
op zoek naar een respectabel woord voor beroepsbemoeial, de term
vertrouwenspersoon is niet erg geschikt. Een respect afdwingend profiel,
zowel naar client als naar overheid toe is essentieel.

Wat betreft de tegenprestatie, dat heeft niets met herendiensten en
alles met (re)integratie en activering te maken. Artikel 23 van de
universele verklaring vd rechten vd mens zegt: "Een ieder heeft recht op
arbeid, op vrije keuze van beroep". Laten we daar dan aan werken.

De essentie van het voorstel ligt hem er in dat het initiatief niet van
de (mogelijk) inactieve burger hoeft te komen. In Nederland staan aan
eenieder talloze mogelijkheden en voorzieningen open, deels onderworpen
aan ingewikkelde en onoverzichtelijke (en daardoor ondoelmatige)
regelgeving.

Iemand die thuis is in alle mogelijkheden (o.a. van de lovenswaardige
soort zoals ze ook in het D66 programma voorgesteld worden) kan in 1 uur
de relevante vragen aan de orde stellen, de suggesties doen en de hints
geven, de activiteiten op het programma zetten, die het verschil kunnen
maken (en waar iemand alleen nooit toe zou komen). Uiteraard in de rol
van vertrouwenspersoon en belangenbehartiger, we willen cooperatie, geen
confrontatie.

Maar vooral belangrijk is, dat dit slechts de helft van het werk van
onze bemoeial uitmaakt. De andere helft van het werk richt zich op het
opruimen van door het maatwerk overbodig geworden burocratische
obstakels, het bemiddelen in conflicten, het geven van tijdige
terugkoppeling over knelpunten in het beleid, naast natuurlijk het (in
samenwerking met collega's) verhogen van kennis en deskundigheid, het in
kaart brengen (en mogelijk zelfs mede scheppen) van kansen en mogelijkheden.

En Erik, wat de fondsen betreft, het is juist in de context van maatwerk
dat de inzet van extra fondsen verantwoord is, zonder maatwerk levert
het allemaal veel te weinig rendement.

Tot zover,

Bart Meerdink

Erik van den Muijzenberg wrote:

> At 23:12 01-11-2002, Bart Meerdink wrote:

>>Ik heb de indruk dat D66 een blinde vlek heeft. We hebben te weinig oog
>>voor inactiviteit en maatschappelijk isolement.
>
>
> Die indruk deel ik.
>
>
>>WAO-ers, werklozen, asielzoekers, (sommige) gepensioneerden, zieken en
>>pseudo-zieken, spijbelaars, verslaafden, gedetineerden, wat ook de
>>redenen zijn, en wiens schuld het ook is, inactiviteit is schadelijk en
>>ongezond. Bovendien is het een maatschappelijk verlies.
>
>
> Mee eens.
>
>
>>De D66-lijn is dat individuele vrijheid, beschikbare voorzieningen,
>>eigen verantwoordelijkheid en beschikbare kansen voldoende zijn om
>>inactiviteit geen probleem te laten worden. Dat is niet zo. Het is zelfs
>>duidelijk dat in veel gevallen de regels juist tot inactiviteit leiden
>>en/of verplichten.
>
>
> Zeer mee eens.
>
> Voorbeeld uit de praktijk. Het is niet toegestaan een dagstudie
> te volgen met behoud van uitkering. Dat lijkt logisch, want als
> je een uitkering hebt dien je in principe beschikbaar te zijn
> voor de arbeidsmarkt. Bovendien zou studeren met behoud van
> uitkering een sluiproute vormen om studiefinanciering (lening)
> te omzeilen.
>
> Nu wil het geval dat ik zowel door deskundigen als door mijn
> sociale dienst arbeidsongeschikt ben verklaard. Voorgoed.
> Waarop kan nu een verbod op het volgen van een dagstudie zijn
> gebaseerd? Beschikbaar voor de arbeidsmarkt ben ik niet. Voor
> het aanvragen van een studielening ben ik te oud.
> Domweg op basis van achterhaalde regelgeving wordt mij de
> mogelijkheid onthouden mijzelf middels academisch dagonderwijs
> verder te ontwikkelen.
>
>
>>In veel andere gevallen ontbreekt de noodzakelijke prikkel tot
>>activiteit, de uitdaging, de dwang om te presteren, en tolereren we
>>inactiviteit, respecteren we schadelijke (non-)keuzes, waar bemoeizucht
>>beter op haar plaats zou zijn.
>
>
> Het is nog veel erger.
>
> Jarenlang was het voor gemeenten financieel voordeliger om
> werklozen werkloos te laten. Voor werklozen kreeg je als
> gemeente extra geld uit het gemeentefonds. De tien procent
> die gemeenten zelf aan de uitkeringen moesten bijdragen -
> het rijk vergoedde de overige 90 procent - viel hierbij in
> het niet. Aan toeleiding naar de arbeidsmarkt werd daarom
> weinig gedaan; de meeste sociale diensten hebben daar dan
> ook geen kaas van gegeten.
>
> (Binnenkort gaat er het een en ander veranderen; voortaan
> worden gemeenten zelf verantwoordelijk voor de kosten van
> bijstandsuitkeringen. Ze schreeuwen nu moord en brand
> omdat ze van het rijk te weinig geld krijgen.)
>
> Ook de rol van de vakbonden is zeer kwalijk. Vakbonden
> hebben samen met de gemeenten toezicht op allerlei reinte-
> gratieprojecten. Nu vertegenwoordigen vakbonden primair de
> belangen van hun leden. Die hebben er geen belang bij dat
> de beroepsbevolking groter wordt, want dat heeft een
> neerwaarts drukkend effect op de lonen. Vakbonden hebben
> evenmin als gemeenten belang bij succesvolle reintegratie
> van (langdurig) werklozen.
>
>
>>Net zoals de staat het verschaffen van brood en spelen gerust aan de
>>vrije markt kan overlaten, gegeven goed gekozen regels, gebruiken en
>>infrastructuur, zijn ook het verschaffen van motivatie en prikkels tot
>>activiteit een natuurlijk uitvloeisel van maatschappelijke processen.
>>Het is zaak om deze maatschappelijke processen te stimuleren, en slechte
>>regels op te ruimen.
>
>
> Zeer mee eens.
>
>
>>Nou is het natuurlijk niet de bedoeling om voor het goede doel mensen te
>>activeren Nederland haar menselijke gezicht te ontnemen, maar waar we
>>mensen tot activiteit willen aanzetten moeten we wat zuiniger zijn met
>>het wisselgeld: uitkering, status, privileges, diploma's, whatever. Niks
>>geen 'recht' op van alles zonder enige tegenprestatie, zo werkt het
>>leven niet.
>
>
> Deze discussie is hier al vaker gevoerd; zie archief.
>
> Voor zover je erover denkt een tegenprestatie te vragen voor
> het 'genieten' van een uitkering, wil ik je wijzen op het
> volgende: werklozen leveren al een tegenprestatie. Hun recht
> op arbeid - verankerd in ondermeer de Verklaring van de rechten
> van de mens - wordt uit de markt genomen tegen een prijs (de
> uitkering immers) op de hoogte waarvan zij geen invloed kunnen
> uitoefenen.
> Verlangen dat een werkloze diensten verricht voor het genot
> van zijn/haar uitkering betekent terugkeren naar de praktijk
> van de herendiensten, een systeem dat in Nederlands Indie aan
> het eind van de negentiende eeuw is afgeschaft.
>
>
>>Tja, en nou is het crunch-time, wat voor maatregelen zou ik dan concreet
>>voorstaan? Sorry, ik weet het niet :-) Ik hoop anderen op goede ideeen
>>te brengen.
>
>
> - verschaf personen die permanent arbeidsongeschikt zijn de
> mogelijkheid deel te nemen aan een dagopleiding
> - beperk de taken van de sociale diensten tot het verstrekken
> van uitkeringen
> - haal reintegratie-taken weg bij de sociale diensten en weg
> bij de gemeenten, en breng deze taken onder bij commerciele
> bureaus (jaren geleden reeds bepleit door het D66-lid Udo Kock,
> econoom aan de Vrije Universiteit)
> - haal het toezicht op reintegratie weg bij de vakbonden
>
>
>>Een wild idee zou zijn om een vrij beroep 'vertrouwenspersoon'
>>(beroepsbemoeial), vergelijkbaar met huisarts, in het leven te roepen,
>>met als taak om ongevraagd (!!) waar nodig als allround adviseur /
>>vraagbaak / intermediair / fondsverschaffer te fungeren.
>
>
> Een vertrouwenspersoon en een beroepsbemoeial lijken me twee
> heel verschillende functies.
> Tot een vertrouwenspersoon kun je je wenden indien je ergens
> mee zit waar je in je eentje niet uitkomt, en waarbij je niet
> iemand uit je sociaal netwerk kunt of wilt inschakelen.
> Een beroepsbemoeial lijkt me het tegenovergestelde hiervan;
> dat zou een functionaris zijn die haar/zijn hulp opdringt.
>
>
>>Van ongevraagd advies is nog nooit iemand doodgegaan.
>
>
> Dat weet je niet. ;-)
>
> Maar ik zie een ander nadeel aan de beroepsbemoeial; ook een
> ongevraagd advies wordt wellicht meegenomen in besluitvorming
> - wat zou anders de zin ervan zijn? - en de besluitvorming
> wordt er dus trager, en daarmee waarschijnlijk ook duurder,
> van.
>
>
>>Clienten zouden dan over de tijd
>>wel verschillende vertrouwenspersonen spreken (en ze beoordelen), en de
>>vertrouwenspersonen zouden elkaar ook adviseren (de informatie blijft
>>strikt binnen de beroepsgroep).
>
>
> Mjah. In hoeverre wijkt dit af van de thans gangbare praktijk
> waar het vertrouwenspersonen betreft?
>
>
>>Mensen die bezwaar hebben tegen dit soort advies (en dan bedoel ik niet
>>dat echtgenoot of ouder dit uitmaakt) missen de extra fondsen (en
>>natuurlijk de hulp en informatie) die de vertrouwenspersonen ter
>>beschikking hebben.
>
>
> Neenee, de koppeling tussen advies en fondsenverstrekking lijkt
> me niet goed. Dan krijg je een nieuw soort bevoogding. Dan
> ondergaan mensen een adviestraject, niet omdat ze op advies
> zitten te wachten, maar omdat ze dit financieel voordeel
> oplevert.
>
>
>>Hoe zou het kosten-baten plaatje er uitzien? Misschien wel spectaculair
>>positief, wie weet.
>
>
> Tjah. Misschien ook wel spectaculair negatief, wie weet.
> Misschien een goed idee om het eerst eens wat verder uit te
> werken Bart, en ook eens naar het kostenplaatje te kijken.
> Anders krijgt je wilde plan het karakter van een ongevraagd
> advies dat op merites moet worden beoordeeld wat op zichzelf
> weer tijd en geld kost - zie boven.
>
>
> Erik vdMb

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********