Visie

[Hein van Meeteren]

REPLY TO: D66 at nic.surfnet.nl

In het kader van de lopende discussie, een citaat uit mijn website. Schiet er maar op!!!

--------------------------------------------------

De wereld op zijn kop
Het Nederlandse parlement bevindt zich op aarde. Niet in de hemel. Stemmen op een overleden lijsttrekker is dus onzinnig. Dat dit nu dreigt te gebeuren is een voorbeeld van Hollandse bevangenheid. Van angst ook. We wijken als democratie voor de harde confrontatie met de aanhangers van Pim Fortuyn. We zijn kennelijk bang geworden voor de massaal opkomende volksstem die "Links" en "het zootje in Den Haag" de schuld geeft van de laffe moord op Pim Fortuyn.
Hoezo links? Hoezo zootje? Hoezo schuld?
Misschien had Volkert van der Graaf wel zo'n bonje met zijn vrouw dat hij zijn kop verloor en irrationeel zijn haat projecteerde op een in het oog springend politicus. Misschien was de geboorte van zijn kind, drie maanden geleden, wel zo'n emotionele gebeurtenis dat hij de weg is kwijtgeraakt en blind is gaan schieten. Misschien leek Fortuyn op zijn vader die hem vroeger altijd sloeg. Misschien vond hij Fortuyn juist te links, in plaats van te rechts. Misschien was het slachtoffer een willekeurig doelwit: had Melkert of Balkenende of Dijkstal (enz) bij 3FM een interview gehad, dan had híj kogels kunnen krijgen. Wat weten wij eigenlijk van de motieven van de dader af? Niets, helemaal niets. Wat een godgeklaagde impertinentie dus om "Links" de directe of indirecte schuld te geven. En wat een onzindelijke redenering om de gehele Haagse politiek, van Marijnissen tot Jorritsma, over één kam te scheren.
Wie bepaalt eigenlijk de agenda van de nationale schuldvraag die ineens wordt gesteld? Het valt me op dat de Mingelens en van Scherrenburgs er zich weer stevig tegenaan bemoeien. Wat zijn dit voor journalisten? Geheel vergroeid met het Haagsche establishment werpen ze de ene malicieuze suggestie na de ander in de publieke ring. Paul Rosenmöller en Thom de Graaf zouden maandagavond, de avond van de moord, al "besloten" hebben dat het voordelig is om de verkiezingen uit te stellen. Stel je voor: terwijl deze twee politici, net als de meeste andere Nederlanders, gewoon als mèns diep geschokt en teneergeslagen waren. In zo'n stemming zouden ze al meteen aan een politiek voordeeltje hebben gedacht? Kom nou. Hoe durf je zoiets überhaupt te veronderstellen.
De verkiezingen van vijftien mei worden, gezien het bovenstaande, een bizarre vertoning. Omdat het kabinet en de meeste fractievoorzitters gedreven worden door een mengeling van oprechte piëteit én Haagsche bevangenheid, laten ze de Lijst Pim Fortuyn de meest strategische vraag van de komende parlementsverkiezingen definitief beantwoorden. Let wel, het gaat om de verkiezing van het hoogste besluitvormende en wetgevende orgaan van het land. LPF zegt dat 15 mei moet doorgaan? Dan gaat 15 mei door. Ondanks de totale ontreddering bij de kiezer.
De mensen van de LPF gaan echter verder. Ze zeggen dat ze geen nieuwe lijsttrekker willen hebben. Dat de stem op LPF dus een stem op Pim is. Op zijn "geest" of op zijn "gedachtengoed". Klinkt sympathiek, maar klopt niet. Fortuyn was namelijk wel de LPF maar de LPF is niet Fortuyn. Precies zoals dat gold voor de relatie Pim Fortuyn - Leefbaar Nederland. Fortuyn had een partij nodig om de politiek in te komen. Fortuyn had daarna mensen nodig om zijn lijst te vullen. Die partij was er al: LN. Maar dat mislukte. Dan de lijst dus. Het werd een bont (bliksemsnel bijeengesprokkeld) samenraapsel van vreemde vogels. Fortuyn was de bindende schakel. Fortuyn was de bezieling. Met Fortuyn aan het hoofd had die verzameling vreemde vogels dus misschien nog iets aan inhoudelijke kwaliteit kunnen opbrengen (hoewel ik dat ook betwijfel). Maar zonder Fortuyn is die lijst echt helemaal niets meer waard. Laten we daar nu eens eerlijk in zijn. Zijn we zó bang geworden om onaardig te zijn tegen de
 ze me
nsen met dit grote verlies, dat we de werkelijkheid uit het oog verliezen? Dat we met onze democratie gaan sjoemelen?
Er gebeurt nu waartegen de aanhangers van Fortuyn zo fulmineren: er onstaat een klimaat waarin je moet oppassen wat je zegt. Elk geluid tègen de LPF kan verkeerd worden uitgelegd en kan tegen je gaan werken. Als democraat en vrijheidslievend mens kan ik daar niet tegen. Vrijheid van uiting is vrijheid van uiting. Juist nu.
Laat ik het daarom anders zeggen. Pim zocht een vehikel voor zijn politieke missie, en dat vehikel heette eerst Leefbaar Nederland en heette vervolgens LPF. Maar een vehikel is een vehikel, en niets meer dan dat. Zonder ziel, zonder hoofd, zonder geest is zo'n vehikel een leeg en zinloos omhulsel. Net als dat ontzielde lichaam dat daar lag, op die parkeerplaats. Dat lichaam dat een half uur eerder nog een lachende, schalkse Pim Fortuyn huisvestte. Dat lichaam was plotseling door van buiten komend geweld een omhulsel geworden. Een ding. Een lijk dus. Ik wil niet zover gaan om de LPF een ontzield lijk te noemen, maar een lichaam zonder hoofd is die club wel geworden. Sinds maandagavond 6 mei 2002. Een vehikel zonder bestuurder. Een koets zonder koetsier.
De kiezer wordt dus gevraagd op een vehikel zonder bestuurder te stemmen. Op een voertuig zonder koers. En we houden die kiezer voor dat hij of zij tóch stemt op het hoofd, op de bestuurder, op de koetsier. Is dit niet de waanzin ten top? Is dit niet een klassiek voorbeeld van kiezersbedrog? Vragen een stem uit te brengen op een vermoorde man die nooit meer in staat is zijn ideeën te realiseren of zijn kiezers te vertegenwoordigen?
Fortuyn hield niet van partijpolitiek. Hij opereerde solistisch. Hij wás de beweging. Zonder hem is die beweging niet veel meer, heeft niets consistents meer. Dat is de prijs die hij, posthuum, moet betalen voor zijn werkwijze. Was de LPF een gewone politieke partij geweest, met een helder program en een consistente lijn, dan lag de zaak anders. Dan was het uiteraard heel logisch geweest dat de kiezer, die immers primair op het program stemt, op de partij stemt, bij het overlijden van de lijsttrekker op zijn of haar opvolger stemt. In het geval van Pim en zijn LPF gaat dit niet op.
De dood van Pim Fortuyn heeft me misselijk gemaakt van verdriet en ontzetting. Op mijn manier hield ook ik van die jongensachtige, brutale, grappige man. Ik zal zijn hoge lachje missen. Zijn provocaties en zijn ironie. Toch gaat het leven door. Toch gaat de politiek door. Ja, ook de democratie gaat door. Móet doorgaan. Daarom zie ik wat we nu doen als een fundamenteel foute beslissing. Met Hans van Mierlo zeg ik: eerst even pas op de plaats maken. Een korte stilte, een bezinning. Laten partijen dan de campagne weer oppakken, soberder wellicht, en inhoudelijk weer duidelijk maken waar de verschillen liggen. Zodat de kiezer écht wat te kiezen heeft, doordacht en afgewogen. Zodat de kiezer bovendien de Tweede kamerverkiezingen van 2002 niet ziet als één groot condoléance-register of uitingsmogelijkheid voor pijn, verdriet of woede. Daar zijn verkiezingen namelijk niet voor.
Maar goed. De tijd zal het allemaal wel leren. De 15e mei 2002 wordt een heel bijzondere datum, dat staat vast.

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********