Zelfdoding belangrijkste doodsoorzaak 25- tot 40-jarigen

[William Oosterwijk]

> From:          "Theo Veltman" <theoveltman at hotmail.com>

> >From: "William Oosterwijk" <de.alven at planet.nl>
> >Date: Mon, 24 Jan 2000 09:31:05 +1

> >Voor mensen die ertoe neigen zichzelf te doden (suïcidaal zijn) bestaan
> >programma's. Of zo'n programma met succes kan worden ingezet hangt in
> >hoge mate samen met tijdige onderkenning (b.v. huisarts).

> > > pogingen tot zelfmoord zijn natuurlijk maar één van de uitingen van
> > > geestelijk leed, onmacht of onvrede. Met vriendelijke groet, Bo Buma

> >Over hetgeen je terecht opmerkt in je laatste alinea: natuurlijk is de
> >werkelijkheid veel genuanceerder en komen m.n. in bepaalde fasen van
> >sommige psychische aandoeningen momenten voor waarin mensen zichzelf
> >definitief beschadigen. Ik reageerde oorspronkelijk op hetgeen Atilla
> >Arda o.a. schreef:

> >" Je kunt zelfdoding zien als de persoonlijke wil van een vrij mens
> >zonder invloed van buitenaf, maar ook als de natuurlijke, logische
> >consequentie van de maatschappij die we hebben ingericht en de
> >subculturen waarin we leven."

> >... en dat is ver gezocht, vandaar.

> >met viendelijke groet,
> >William Oosterwijk


> Hoezo vergezocht? Nooit het gevoel gehad niet meer te weten waarom je
> eigenlijk nog bezig bent; een gevoel van vervreemding? Vast wel. Stel je
> eens voor dat dat gevoel zich uitbreidt. Alles wat je ziet, meemaakt en
> doet heeft een gevoel dat het er niets toe doet; heeft het niet zien van
> verbanden met andere dingen; het gevoel van verregaande eenzaamheid:
> niemand die iets geeft om waar jij mee bezig bent/om jou/om wat je
> vindt.......

Het is nauwelijks voor te stellen, en voor zover mij bekend komt het ook
zelden voor, dat iemand vanuit de positie die je hierboven beschrijft,
zover gaat dat hij/zij de hand aan zichzelf slaat.

> Laten we wel wezen: op dees aardkloot zijn er vele universa: ieder ziet
> de wereld weer net even anders. Het zou dus heel wel kunnen dat er steeds
> meer mensen zijn met een universum dat wat gevoeliger is voor
> intermenselijk contact (werkelijk contact) en gevoel van nut. Juist die
> universa lijden zeer onder een maatschappij waar eisen hoger worden;
> (concurrentie)krachten op micro-/meso- en macroniveau scherper en minder
> ruimte lijkt te zijn voor wat vroeger ooit eens sociaal contact op de
> werkplek heette.

Deze hartekreet kan ik wel mee voelen. Misschien niet vanuit dezelfde
oorsprong van gevoelens maar dat is minder van belang. Alleen, nogmaals,
vanuit dit vertrekpunt zie ik toch niet zo snel een relatie met zelfdoding
als *belangrijkste* oorzaak; hooguit als trigger met een achterliggende
depressie en een veel diepere oorsprong.

> Ik stel bijgevolg voor dat we niet makkelijk doen alsof de ontwikkeling
> van de maatschappelijke context er niet toe zou doen. Daar hebben we
> namelijk wel allemaal deel aan. Wij zijn het ook die dat gezamenlijk
> kunnen veranderen, al is het alleen maar door in onze eigen microkosmos
> ander gedrag te vertonen.

> Wat dat laatste aangaat doet het me veel genoegen dat er kennelijk steeds
> meer mensen zijn die kiezen voor minder geld en meer leven!

Ben jij van mening dat *wij* daaraan kunnen bijdragen?

> groet
> Theo

met viendelijke groet,
William Oosterwijk

**********
Dit bericht is verzonden via de informele D66 discussielijst (D66 at nic.surfnet.nl).
Aanmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SUBSCRIBE D66
Afmelden: stuur een email naar LISTSERV at nic.surfnet.nl met in het tekstveld alleen: SIGNOFF D66
Het on-line archief is te vinden op: http://listserv.surfnet.nl/archives/d66.html
**********