opvoedcursus Kok

[Verver]

cathja maas wrote:
>
> henk vreekamp wrote:
> >
> [Henk reageert op zijn eigen wijze op de mail van Atilla]
>
> > rijken zoals D66. Een andere oplossing zou misschien: community sense. Maar
> > ja, dat is wel erg duur, liberaal, en niet zo kortademig.
>
> Hier zou ik nou eens met een aantal mensen over door willen bomen. En
> dan niet op de verheven SWB of PC manier. Hoe bereiken wij dat mensen
> weer het gevoel krijgen dat het ze echt aangaat wat er om hen heen
> gebeurt. Niet met een SIRE-campagne. Hoewel ik die persooniljk nog
> steeds heel goed vind. Wat denk je ervan Henk? Zullen we eens een
> constructieve poging wagen?
> Cathja Maas, Driebergen
> >
> > Henk Vreekamp, Utrecht
> > ----------------------
> >
Leuk om hier even over door te bomen. Ik heb wel drie kinderen en heb
mij altijd op het standpunt gesteld dat zij jong al moeten weten wat wel
en niet kan, want als je dat in de puberteit nog moet doen is het te
laat. Met een van mijn kinderen zijn extra problemen geweest en daarmee
ben ik dan ook bij een kinderpsychiater geweest. En ik kan niet anders
zeggen dat ik daar heel veel geleerd heb. Als gevolg hiervan heb ik het
veel gemakkelijker gehad met mijn derde kind, een nakomertje.

Ik dan ook grote voorstander om binnen het integraal jeugdbeleid
opvoedingsondersteuning op te nemen. Als er op de basisschool afwijkend
gedrag wordt geconstateerd (ik heb me laten vertellen dat dat zelfs al
bij de voorschoolse opvang gebeurt) heeft de leraar of de leidster de
plicht om dit in een netwerkoverleg mee te nemen. Dit netwerk wordt
opgezet vanuit integraal jeugdbeleid voor jeugdigen van 0- 23 jaar
bestaande uit o.a. een welzijnsstichting met jeugd-maatschappelijke
werkers, het onderwijs, de kinderbescherming, politie, gemeente etc.
Vanuit dit netwerk wordt dan bekeken hoe en welke ondersteuning er aan
ouders aangeboden moet worden. Een punt is echter zeer essentieel. Het
kan nooit verplicht zijn, dus je bent afhankelijk van de medewerking van
de ouders.

Waar je ook mee te maken krijgt zijn ouders die het niet goed
functioneren van hun kinderen als persoonlijk falen zien. Die zullen
ontkenningsgedrag gaan vertonen en zijn dus moeilijk benaderbaar. Uit
mijn ervaring weet ik dat kinderen moeilijker op het rechte spoor te
krijgen zijn als ze weten dat er thuis geen ondersteuning is voor de
'straf'van de buitenwereld.

Greetje Verver