aanspreekbaarheid kamerleden

[Joris van den Wittenboer]

Bert Bakker schreef:


> Ja daaag.
> Waar moet ik die als Groninger in de wandelgangen dan tegenkomen? Zo
> vaak zijn ze niet in het Noorden hoor (en dit geldt voor meerdere plaatsen in
> Nederland). In de Randstad zullen ze inderdaad regelmatig bij afdelingen zijn,
> hier niet. Per telefoon, ok, elektronisch ok. Maar dat is toch niet zo
> laagdrempelig voor iedereen. Niet iedereen stapt op kamerleden af nadat ze
> gesproken hebben. En bellen doe je ook niet zo snel als je ze niet kent. En
> over de contacten via mail hoor ik ook alleen slechte ervaringen.
>
> ---
>
> Ik begrijp heel goed waar Joris het over heeft, maar het wil ook nog wel eens
> zo zijn dat men bij voorbaat maar ervan afziet om te bellen, een TK-lid op een
> afdelingsvergadering te vragen, of een mail te sturen.

Dat klopt. Maar dan moet je dus kijken naar de redenen daarvoor en daar
iets aan doen. Kennelijk voelen veel leden (en ik behoor daar niet zo zeer bij,
al bel ik niet met kamerleden) toch een drempel. Dat kan zijn door oude
verhalen over de bereikbaarheid die nog als een soort folk-tales door de partij
gaan. de enige manier om daar iets aan te doen is zorgen dat er geen
slechte ervaringen zijn.

Maar er blijft natuurlijk altijd een soort drempel om een kamerlid aan te
spreken. Hij/zij staat hoger in hierarchie (ook al doe je als kamerlid nog zo je
best om aanspreekbaar te lijken en te zijn, leden kunnen dat toch anders
voelen). En Bert geeft zelf al een reden om geen contact te zoeken. Je moet
er als lid ook rekening mee houden dat er veel getrokken wordt aan
kamerleden (Bert schreef geloof ik over begrip hebben). Veel leden hebben
dat en gaan dus ook niet naar de kamerleden toe. Ze hebben het al zo druk,
waarom zou ik dat kamerlid lastigvallen met mijn mening .......

Daar moet de partij dus iets op vinden. Dit is niet een probleem van
kamerleden en leden, maar van de partij. Schep dus structuren om deze
kloof te overbruggen. Goede ervaringen met het aanspreken van kamerleden
(die ik met Bert heb) halen een schroom weg om dat ook met anderen te
doen.

> En wat betreft die
> afdelingsvergaderingen: ik heb bijvoorbeeld nog nooit geweigerd. En ik heb
> misschien 2 of 3 keer moeten afzeggen, als er een kamerdebat tussen was
> gekomen dat ik niet aan een collega kon overdragen.

Het was ook geen aanval op jou (het was uberhaupt geen aanval). En het is
ook logisch dat kamerleden makkelijker op een vergadering in Amsterdam
komen dan in Groningen of Maastricht. Maar hou dat wel in je achterhoofd en
betrek die leden op een andere manier dan bij de partij. Voor deze leden is
het al moeilijker om contact te zoeken, naar congressen te gaan etc.

> Wel om duidelijk te maken dat er
> echt geen sprake hoort te zijn (en is) van drempels.

(en is) inderdaad. Het kan/moet beter.

> Wat overigens niet wegneemt dat er meer moet gebeuren - maar dat staat
> ook te gebeuren.

Ik ben benieuwd.

Groeten,
Joris van den Wittenboer.

If man define situations as real, they are real in
their consequences (Thomas-theorema).