voorstel Boris Dittrich voor spreekrecht slachtoffers

[Rembert Oldenboom]

Misschien heeft iemand dit al genoemd, maar waarom moet deze
ontmoeting tussen slachtoffer en dader per se IN de rechtszaal
plaatsvinden?

Ik ben er zeker voorstander van dat daders ter dege gaan beseffen wat
ze hebben aangericht en dat, als het slachtoffer dat wenst, het
slachtoffer de dader ook direkt in het gezicht kan vertellen hoe
hij/zij erover denkt. Direkte confrontatie dus. Maar waarom moet het
zo nodig IN de rechtszaal?

Greetz,

Rembert Oldenboom
Geen D'66 lid.


On 01-11-1999 at 23:56 M.J. Ahne wrote:

>Paul van der Weijden schreef:
>
>> Mijn beschrijving van het huidige rechtsstelsel had een reden,
namelijk
>> aangeven dat er een bepaalde reden is voor dat het slachtoffer
geen deel
>> uitmaakt van het strafproces. Namelijk ze heeft er niets te
zoeken. Het
>> strafproces behoort een verdachte te beoordelen, geen
therapeutische stoel
>> voor het slachtoffer te zijn. Daar kan je misschien onvrede mee
hebben, maar
>> dat is dan erg jammer. Een rechtszitting blijft een rechtszitting
en is geen
>> spreekkamer van een pshychiater.
>
>Het is natuurlijk onzin te beweren dat het slachtoffer geen deel
>uitmaakt van het strafproces, er is naast de dader en de daad ook
bijna
>altijd een benadeelde, deze noemen we het slachtoffer. Natuurlijk is
een
>strafproces geen therapeutische stoel maar het is toch wel erg
>schrijnend te zien dat deze voor wat betreft de dader wel als
zodanig
>wordt gebruikt. Het zou dus niet, zoals hier eerder werd beweerd,
>betekenen dat de nadruk teveel op het slachtoffer komt te liggen
maar
>brengt een en ander juist weer in balans.
>
>Een rechtzitting is geen spreekkamer van een psychiater, echter een
>rechtzaak hoort namens de maatschappij een en ander recht te zetten
wat
>door de betreffende dader is aangericht, wanneer een slachtoffer
graag
>zijn of haar verhaal wil doen en daarin een zekere genoegdoening
ziet
>dan past dit dus in het rechtsproces. Nu is het zo dat daders die
een
>gevangenisstraf krijgen vaak aan het eind een resocialisatietraject
>hebben waarin ook aandacht is voor hetgeen ze hun slachtoffer hebben
>aangedaan, na (soms) vele jaren straf krijgen ze dan van iemand van
>slachtofferhulp te horen hoe slachtoffers vaak in de problemen zijn
>gekomen door hun handelen. Blijkbaar heeft het slachtoffer dus wel
een
>rol in de uitvoering van de straf! Toch is dit, met alle respect,
een
>slap aftreksel. Noch slachtofferhulp, noch een Officier van Justitie
kan
>verwoorden wat de gevolgen zijn voor een slachtoffer, dit kan alleen
het
>slachtoffer zelf. Dit verwoorden kan natuurlijk ook bij een
psychiater
>maar dat is niet degene die het slachtoffer datgene heeft aangedaan,
>voor het slachtoffer is het van belang om in het hele traject waar
het
>soms zittingen lang over de gevoelens van de dader gaat, ook in het
>bijzijn van die dader uiting te geven van zijn of haar gevoelens.
>
>Als dit betekend dat we hiermee ons huidige rechtsstelsel
veranderen,
>dan laat dat maar zo zijn. Als we daarmee kunnen bereiken dat de
balans
>in ons rechtsstelsel terugkeerd denk ik dat we alleen maar kunnen
>spreken van winst.
>
>Marc-Jan Ahne