voorstel Boris Dittrich voor spreekrecht slachtoffers

[M.J. Ahne]

Paul van der Weijden schreef:

> Mijn beschrijving van het huidige rechtsstelsel had een reden, namelijk
> aangeven dat er een bepaalde reden is voor dat het slachtoffer geen deel
> uitmaakt van het strafproces. Namelijk ze heeft er niets te zoeken. Het
> strafproces behoort een verdachte te beoordelen, geen therapeutische stoel
> voor het slachtoffer te zijn. Daar kan je misschien onvrede mee hebben, maar
> dat is dan erg jammer. Een rechtszitting blijft een rechtszitting en is geen
> spreekkamer van een pshychiater.

Het is natuurlijk onzin te beweren dat het slachtoffer geen deel
uitmaakt van het strafproces, er is naast de dader en de daad ook bijna
altijd een benadeelde, deze noemen we het slachtoffer. Natuurlijk is een
strafproces geen therapeutische stoel maar het is toch wel erg
schrijnend te zien dat deze voor wat betreft de dader wel als zodanig
wordt gebruikt. Het zou dus niet, zoals hier eerder werd beweerd,
betekenen dat de nadruk teveel op het slachtoffer komt te liggen maar
brengt een en ander juist weer in balans.

Een rechtzitting is geen spreekkamer van een psychiater, echter een
rechtzaak hoort namens de maatschappij een en ander recht te zetten wat
door de betreffende dader is aangericht, wanneer een slachtoffer graag
zijn of haar verhaal wil doen en daarin een zekere genoegdoening ziet
dan past dit dus in het rechtsproces. Nu is het zo dat daders die een
gevangenisstraf krijgen vaak aan het eind een resocialisatietraject
hebben waarin ook aandacht is voor hetgeen ze hun slachtoffer hebben
aangedaan, na (soms) vele jaren straf krijgen ze dan van iemand van
slachtofferhulp te horen hoe slachtoffers vaak in de problemen zijn
gekomen door hun handelen. Blijkbaar heeft het slachtoffer dus wel een
rol in de uitvoering van de straf! Toch is dit, met alle respect, een
slap aftreksel. Noch slachtofferhulp, noch een Officier van Justitie kan
verwoorden wat de gevolgen zijn voor een slachtoffer, dit kan alleen het
slachtoffer zelf. Dit verwoorden kan natuurlijk ook bij een psychiater
maar dat is niet degene die het slachtoffer datgene heeft aangedaan,
voor het slachtoffer is het van belang om in het hele traject waar het
soms zittingen lang over de gevoelens van de dader gaat, ook in het
bijzijn van die dader uiting te geven van zijn of haar gevoelens.

Als dit betekend dat we hiermee ons huidige rechtsstelsel veranderen,
dan laat dat maar zo zijn. Als we daarmee kunnen bereiken dat de balans
in ons rechtsstelsel terugkeerd denk ik dat we alleen maar kunnen
spreken van winst.

Marc-Jan Ahne