Een verhaaltje voor de verandering

[vincent]

Op en zonnige dag in april staat een groepje padvinders met hun leider aan de
oever van een meertje. In dat meertje is iemand aan het verdrinken. De
padvinders, te klein om te kunnen zwemmen, beginnen onmiddelijk een enorme
discussie over zaken die in de verte een raakvlak hebben met de verdrinking die
voor hun ogen plaatsvindt. Zo wordt er voorgesteld een brug over het meertje te
bouwen, zodat niemand meer de neiging zal hebben het meertje in te gaan. De
technische details van de brug worden diep uitgespit.

Een van de padvinders verbaast zich er over dat de goed zwemmende leider de
drenkeling nog niet uit het water heeft gehaald. Als hij de leider er op wijst
dat die een beetje moet voortmaken voor het te laat is, begint deze allerlei
smoezen te berde te brengen om niets te hoeven te doen. Zoals dat de leider van
de andere padvindersvereniging ook moet meedoen met de redding, want anders
wordt alleen zijn pak vies.

Intussen begint het ook bij de andere padvinders door te dringen dat dat de
drenkeling niet gered gaat worden met een brug in de toekomst. Ze vatten een
nobel plan op. Iedereen levert een deel van zijn zakcentjes in om de drenkeling
te redden. Zelfs de leider doet een kwartje in de pot. Maar gek genoeg blijft de
drenkeling verdrinken. Sommige padvinders beginnen te beseffen dat er
waarschijnlijk niets anders op zit dan dat de leider het water in gaat.

De grond begint nu een beetje heet te worden onder de voeten van de leider. Hij
belooft de brandweer te bellen. Even later is hij terug met de mededeling dat de
brandweer heeft gezegd dat ze alles onder controle heeft en dat de padvinders
zich geen zorgen hoeven te maken. Acuut zetten de gerustgestelde padvinders hun
discussie over bruggenbouw weer in.

De padvinder die al eerder tegen de leider had gezegd dat hij moet voortmaken,
vertrouwt het zaakje niet en belt de brandweer zelf. Daar blijkt men niets te
weten van een medeling dat de brandweer deze verdrinking volledig in de hand
heeft. In tegendeel, er wordt aangedrongen op een spoedige redding. Woedend
keert de padvinder terug. Dit bedrog moet de ogen van de andere padvinders toch
wel openen. Desnoods bellen ze zelf stuk voor stuk de brandweer om het verhaal
te verifieren.

Maar de padvinders luisteren niet. Verifieren niet. Dwingen de leider niet tot
het redden van de drenkeling. De discussie over bruggen gaat gewoon voort. Een
enkeling doet zelfs een poging het gedrag van de leider goed te praten.

Tegen de avond gaan de padvinders moe gediscussieerd terug naar het kamp. Het
wordt een bijzondere avond, want het is de herdenkingsdag van de grote
verdrinking. De leider zal vanavond voor de 54e keer de gevleugelde woorden "Dit
nooit meer" uitspreken. En iederen zal instemmend knikken en tevreden naar bed
gaan met de gedachte dat destijds iedereen blind was, maar nu gelukkig alles
anders is.

En de drenkeling? Ach, die zal intussen wel verdronken zijn.


Vincent Nijhof