Veteranenziekte

[Vliet v S.]

Vorige week verschenen wat mailtjes betreffende de veteranenziekte en de rol
van Els Borst daarin.
Woensdag 24 maart heeft de Tweede Kamer hieraan een algemeen overleg gewijd.
De overgrote meerderheid van de Kamer gaf aan de minister Borst gegeven de
huidige wet- en regelgeving adequaat gehandeld heeft. Dit compliment geldt
via haar natuurlijk vooral de betrokken organisaties als Inspectie voor de
Gezondheidszorg, ziekenhuizen en Coordinatiepunt Infectieziekten
bestrijding.
 
Drie belangrijke vragen werden eigenlijk door alle fracties gesteld:
1. Had er niet eerder landelijk alarm geslagen moeten worden?
2. Is het rapport van de Gezondheidsraad uit 1986 over legionella - onder
voorzitterschap van Els Borst uitgebracht -
   door instellingen nageleefd?  Hoe is dit door de Inspectie gecontroleerd?
3. Dient er nu toch wet- en regelgeving opgesteld te worden?
 
Toen duidelijk was dat de bron zich in Noord-Holland bevond, is in die
provincie alarm geslagen. Toen duidelijk was dat de bron zich op de Flora
bevond - waar dus mensen vanuit het hele land komen - is landelijk alarm
geslagen. Er is dus gekozen voor absolute zekerheid die wat langer op zich
laat wachten ten opzichte van snelle alarmering en daarbij mogelijk onnodige
paniek veroorzaken. Naar welke kant de balans zou hebben moeten doorslaan
zal bij iedere ramp achteraf een discussie punt zijn. Iedereen zal hierin
haar/zijn eigen afweging maken. Een team van deskundigen als de Inspectie,
het AMC, Coordinatiepunt Infectieziekten etc. heeft bij de legionella
besmetting bovengenoemde afweging gemaakt. De Kamer heeft daarvoor respect
getoond. De minister heeft toegezegd nog wel verder te willen doorpraten met
instanties hoe, als het besluit om te alarmeren eenmaal is genomen, zo snel
mogelijk iedereen op de hoogte gesteld kan worden. Door D66 en VVD is
aangegeven dat de huidige communicatietechnologie meer hiervoor ingezet moet
worden. Hierover komen binnenkort voorstellen.      
 
Het rapport van de Gezondheidsraad is inclusief aanbevelingen zowel in 1986
als in 1997 onder instellingen verspreid. Ziekenhuizen hebben hun
maatregelen genomen. Dit betreft dan vooral het regelmatig laten doorlopen
van de kraan op een temperatuur van 60 graden celcius. Bij verpleeg- en
verzorgingshuizen ligt dit moeilijker in verband met verbrandingsgevaar bij
een kwetsbare groep mensen. Toch worden daar ook stappen gezet om langzaam
maar zeker een ander warmtapwater systeem aan te brengen. De Inspectie
controleert hierop regelmatig.
Zwembaden en whirlpools zijn via hun branche organisaties benaderd. Hier
zien we wat meer onregelmaat in het naleven van de aanbevelingen van de
Gezondheidsraad. Juist daarom is er in 1997 een extra circulaire rondgegaan.
Tussen 1986 en 1997 zijn er immers veel tropische zwembaden en whirlpools
bijgekomen.
 
Er is tot nu toe duidelijk gekozen voor een lijn van aanbevelingen doen en
door de Inspectie controleren. Inmiddels wordt via een Europese richtlijn de
Waterleidingwet op het punt van legionella wel aangescherpt. Het kabinet
gaat nu bekijken of er meer wetgeving nodig is. Denk nu niet direct dat dit
de totale oplossing is, want wetgeving heeft evenveel of even weinig effect
als aanbevelingen gezien het feit dat het wel nageleefd moet worden.
Daarvoor is draagvlak onontbeerlijk, zeker omdat het nooit mogelijk is om
100% te controleren. De Kamer heeft dan ook aangegeven dat zij het waard
vindt dit nader te bezien en daarin het kabinet ondersteunen, maar ook
inzien dat hiervan nooit alle heil te verwachten is. In die zin heeft de
Kamer er ook begrip voor de Els Borst bij haar aantreden niet onmidddellijk
met wetgeving op dit terrein is begonnen, de aanbevelingen hadden immers met
name in ziekenhuizen en verpleeg- en verzorgingshuizen hun werk al gedaan.
 
Ter afsluiting wil ik nog opmerken dat minister Borst bij de aanvang van
haar termijn op zodanige wijze haar medeleven met betrokkenen heeft
uitgesproken, dat alleen daaruit al bleek hoezeer zij zich bij de
gebeurtenissen betrokken voelt. Dit hoort ook zo te zijn voor een minister,
maar het had in mijn ogen dan ook getuigd van meer gevoel van verhoudingen
als de discussie over de Veteranenziekte zich op surfnet had toegespitst op:
hoe kunnen we in de toekomst deze besmetting nog beter voorkomen, in plaats
van: wat betekent de Veteranenziekte voor de toekomst van minister Borst.
Gelukkig maar dat de Tweede Kamer, inclusief oppositie dit wel zo voelde.
Het doet recht aan het verdriet van veel mensen die een familielid of
vriend(in) aan deze besmetting hebben verloren.
 
Met vriendelijke groet,
Stefanie van Vliet
Woordvoerder Volksgezondheid D66
Tweede Kamer