Over D66 en de marketing

[Jeroen van Dillen]

De sigarenfabriek - anno 1830, sinds altijd een
familiebedrijf - krijgt een nieuwe directeur. De Junior
volgt de Senior op. Maar Senior blijft aan als adviseur. De
Junior heeft het jaren lang met lede ogen moeten aanzien: de
ouderweste ideeen van Pa. "Goede kwaliteit verkoop zichzelf,
jongen" beweerde Pa altijd. "Niks marketing, de mensen weten
immers wat goede sigaren zijn."
Junior weet het: de tijden zijn veranderd. De concurrent
zegt dat-ie ook goede sigaren verkoopt, alleen twee
dubbeltjes goedkoper. De klanten geloven hem. De
verkoopcijfers lopen terug, de concurrent wint terrein.

Geen generatieconflict, een natuurlijk verschijnsel.
Sommigen staan met hun voeten in de realiteit, anderen in
het verleden.

De sigaren zijn nog steeds van uitstekende kwaliteit. Ze
zijn ook nog volop verkrijgbaar. Ze vallen alleen niet meer
op tussen de glimmende verpakkingen van de concurrenten.
"Moeten wij er dan ook zo'n lelijk gekleurd cellofaantje
omheen wikkelen, jongen," vraagt Senior. "Dat is toch
vreselijk?"
"Dat is het pa. Maar mensen kiezen niet voor het inferieure
product omdat het goede product niet verkrijgbaar is, maar
omdat ze het verschil niet herkennen. Als een dorstige in de
woestijn drinken ze het zand, omdat ze geen onderscheid meer
zien tussen het zand en het water."

Het is onze verantwoordelijkheid om het betere product weer
herkenbaar te maken.
Vreeeeselijk om zo over politieke idealen te spreken:
product. Bah! Afschuwelijk! Gatsie!

Zeker.

Noem het zoals je wilt, maar doe er een glimmend
cellofaantje om.


Jeroen van Dillen