Abortus en verantwoordelijkheid

[Max Kok]

>Kijk, nog zo'n heikel punt. In mijn ogen heeft de moeder altijd het laatste
>woord, aangezien het haar lichaam is en dat is m.i. onschendbaar.
>Het zou gestoord zijn als een man een vrouw kan dwingen een zwangerschap af
te
>breken of te voldragen, terwijl zij dat niet wil.


Niet altijd.
Ten eerste: Indien de vrouw de man misleidt en het zwanger geraakt zijn
misbruikt om een relatie te vestigen die de man niet wil, heeft de man wel
degelijk het recht de zwangerschap te laten afbreken. Het gaat de vrouw dan
immers helemaal niet om het kind of om "baas in eigen buik" maar ze doet
inbreuk op het zelfbeschikkingsrecht van de man.

Ten tweede: Als de man de verwekkende partij is die het kind om een andere
reden ongewenst vindt (bv. ongelukje op een onmogelijk moment in z'n
carriere) vind ik ook dat de zwangerschap behoort te worden afgebroken. Het
ergste wat je een kind kunt aandoen is dat het eigenlijk ongewenst is door
een van beide partners. Als de vrouw doorzet, en daarmee aangeeft dat ze die
verantwoordelijkheid niet kan dragen, zou de man bij de rechter afbreking
van de zwangerschap moeten kunnen aanvragen.


Ik vind dat een kind een gezamelijk project behoort te zijn. Als dat voor
een van beide verwekkers, dus recht- en plicht-hebbenden, niet geldt, hoort
het project niet door te gaan. De andere partij moet dan maar op een andere
manier in haar behoefte voorzien, bv. via de spermabank, draagmoeder,
implantatie in buikvlies of, straks, klonen.


Max Kok