slappe thee

[Hein Westerouen van Meeteren]

Slappe Engelse thee

De edele kunst van het debatteren raakt weer in. In jasjes en dasjes gehulde
studentikoze types scheppen er de laatste jaren in toenemende mate aardigheid
in om elkaar op debattoernooien het leven zuur te maken. De debatclubs op de
universiteiten bloeien op. De VARA toont al geruime tijd elke zaterdagavond
rond de klok van negen een verzameling opgewonden standjes die met elkaar
lagerhuisje spelen.  Ook de middelbare scholen worden niet gespaard. Het is
een
virus en `trainers debatvaardigheden’ lijken zich dan ook epidemisch in aantal
uit te breiden. We moeten dus blij zijn. Het debat floreert en steeds meer
scholieren, studenten en zelfs gewone mensen laat zich verleiden tot een heus,
door goed betaalde experts begeleid, debatje.
Ondanks de blijde verkondiging van de boodschap, is de werkelijkheid van het
Nederlandse debat minder vrolijk. Een debattoernooi in Nederland heeft niet
meer portee dan een avondje snoeven en brallen op een gemiddelde
studentenvereniging. De regels zijn oudbakken. De geur is muf. En de
deelnemers zijn zelfingenomen kwalletjes van beiderlei kunne. In de regel gaat
het dan ook nergens over. Door een deskundige jury worden de onzinnigste
stellingen aangedragen en ter discussie gesteld (`de Nederlandse aardbei moet
afgeschaft worden’). Om vervolgens door de jongens en meisjes met lege
argumenten en fletse gebaren bepleit respectievelijk aangevochten te worden.
Kleding is daarbij doorslaggevend. Ben je niet gekleed als een gemiddelde
eerstejaars van het Utrechts Studentencorps, dan slinken je kansen op succes
aanmerkelijk.
De achtergrond van dit verdriet is het hardnekkige streven van Nederlandse
debat-organisatoren om de Angelsaksische wereld te na te bootsen. Churchill is
de held, het  Engelse lagerhuis is subliem. De pijnlijke waarheid dat
Nederland
geen Engeland is, en nooit zal worden, wil niet doordringen tot het
debatterend
vale poldervolkje.
Het is daarom zaak een eigen, origineel-Nederlandse debatcultuur te
ontwikkelen. Wil je kleur en warmte in het openbare debat terugbrengen, dan
moet je mensen  niet meer lossnijden van hun hartstocht. Maak de inhoud dus
wel
relevant en laat de eigen mening belangrijk zijn. Kom los van de stijve
angelsaksische vormelijkheid. De fraaie one-liner, het stijlvolle gebaar, ze
zijn niets als ze niet gevoed worden door een warm kloppend hart en een
heilige
overtuiging. Minder Melkerts en meer Jan Schaeffers dus in het Nederlandse
debat. En debatgoeroe’s die mensen naar hun inspiratie leiden, en niet naar
een
stijve bovenlip.



Hein  van Meeteren
 Amsterdam
heinwvm at palm.a2000.nl