het broeikaseffect bestaat niet

Fri Dec 10 02:17:37 CET 1999

Ik heb al eens laten weten dat ik dit een uiterst boeiende discussie vind.
Nu we zover gekomen zijn kunnen we het er wellicht met elkaar over eens zijn dat wat als onverbrekelijke waarheid bekend stond: de "heersende" mening met betrekking tot het broeikaseffect, inmiddels breekbaar is gebleken. Wat mijzelf het meeste schokte was hoe vast ik in zo'n mening zit. Is het juist omdat ik er zo weinig van weet dat zo'n "gegeven" zo vast komt te zitten. Het duurde bij mij echt even voordat de discussie het idee losmaakte dat de stelling: "het broeikaseffect bestaat niet" eventueel geldigheid zou kunnen bezitten.
Voor de ervaring alvast dank. (welke andere dingen zitten zo vast dat ze maar moeilijk los willen? brrrrr) 

Stel nu eens dat we besluiten dat de discussie zou hebben aangetoond dat het broeikaseffect niet bestaat. Er zijn twee redenen om hier maar eens mee in te stemmen:
-(inhoudelijk) de kern positie: het klimaat is (nog) zo onvoorspelbaar dat er geen zekerheid kan worden verkregen over de causaliteit tussen de toegenomen (menselijke) CO2 uitstoot en de opwarming van de aarde. 
-(managerial) stel dat ik die causaliteit wél zou kennen, kan ik de oorzaak dan beheersen en belangrijker,  heb ik met de beheersing van die oorzaak voldoende invloed op de zich voordoende gevolgen (risico's). Ook al is er echt een causaal verband tussen CO2 uitstoot en de opwarming van de aarde, wat zijn dan de gevolgen hiervan. Ook over de gevolgen hebben we met z'n allen nog geen duidelijk beeld, dus daar blijf ik mee zitten. Bovendien áls ik al de gevolgen zou kennen, dan weet ik dat er nog andere oorzaken zijn welke dezelfde risico's met zich meebrengen : zeespiegelstijging bijvoorbeeld. Een beetje zuid-wester zorgt voor meer zeespiegel stijging dan het broeikaseffect zou doen. Gezien de andere risico's doe ik er bijvoorbeeld beter aan de dijken te verhogen dan in te zetten op mondiale maatergelen om CO2 uitstoot te verlagen.

Maar ook omgekeerd is het de vraag of het definitief beantwoorden van de vraag of het broeikaseffect nu bestaat of niet wel interessant is. Uiteindelijk wordt de uitstoot van CO2 vnl veroorzaakt door het verbruiken van fossiele brandstoffen. We weten  dat die eindig zijn (of dat ook al niet). Volgens de meeste voorspellingen zullen de kinderen die nu geboren worden meemaken dat ze op zijn. Dit gegeven leidt tot twee gevolgen:
-de oorzaak van het broeikaseffect houdt vanzelf op (en onze kinderen maken dat nog mee)
-als we niets anders bedenken gaan we vervolgens een nieuwe ijstijd in (niet door de klimaatsverandering maar doordat onze inmiddels fossiele machientjes en verarmingen ermee ophouden).

Heel soms denk ik wel eens (over correlatie gesproken) hoe zou het toch komen dat iedere keer dat we meer energie nodig hebben we inmidels de techniek en de organisatie hebben om het ook te gaan halen ? Heel lang geleden hadden we hout zat, toen het drukker werd ontdekten we dingen als turf en bruinkool, vervolgens bedachten we hoe we de dieper gelegen lagen steenkool konden delven, later bedachten we dat we olie ook wel konden verbranden en ook dit was uit grote dieptes op te halen etc. En ieder keer bedachten we er ook (net op tijd) speeltjes bij om de betreffende brandstof in te gebruiken. We kunnen in ieder geval concluderen dat we de speeltjes welke ons nu in staat stellen "schonere" energie te winnen nooit hadden bedacht of ontdekt als we niet die veel voor de hand liggender energiebronnen hadden gehad. Ik geloof niet in toeval , dus af en toe denk ik: ach wat een correlatie.

Dat neemt niet weg dat we ons inmiddels op een groot aantal punten wél kunnen verenigen. We willen bijvoorbeeld zuinig omgaan met onze grondstoffen (milieu én economie), we willen geen gif te water ter zee of in de lucht (milieu én economie), we willen niet in de fille staan (milieu én economie). Soms is de reden waarom we dat willen niet allemaal hetzelfde, maar het leidt wél tot een zelfde conclusie. 

Daarnaast hebben we natuurlijk de nodige contradicties: we willen niet in onze stoelen zitten beven als er iemand op vakantie naar Mallorca gaat, maar we willen wel zelf naar Mallorca kunnen vliegen (of iets anders, ook goed). We willen wél schoon en veilig leven, maar het moet ook leuk, mooi en gezellig zijn. 

Andere contradicties worden veroorzaakt door conservatisme. Zowel van milieu áls van economie. Als conservatisme het voor het zeggen had gehad, dan hadden we het eerste zelf gemaakte vuurtje uitgetrapt en er nooit meer naar omgekeken. Het eerste is ongewtijfeld gebeurt, het tweede blijkbaar niet. Vastgeroeste stellingen helpen nooit oplossingen te creeëren. 

Neem de discussie (vanuit vervuiling, eindigheid van fossiele brandstoffen, files, whatever) over het toenemende autogebruik. Wat hebben we voor oplossingen: autogebruik terugdringen, vervuoling terugdringen, verbruik terugdringen, wegen bouwen etc. Maar niets helpt! Elk probleem dat we tegenkomen en oplossen wordt door het groeiende autogebruik tenietgedaan.Om moedeloos van te worden ?
-Ten eerste is het niet zo dat we niets bereiken, stel je voor dat de huidige hoeveelheid auto's, treinpassagiers etc, nog op de wegen reden van 30 jaar geleden, met het verbruik van 30 jaar geleden en met de vervuiling van 30 jaar geleden zouden moeten rijden ! 
-Ten tweede is het de vraag of we het probleem goed definieren:

Het probleem is niet het autogebruik, het probleem is mobiliteit (iedereen gaat de hele wereld over voor van alles en nog wat)
Het probleem is niet mobiliteit, het probleem is immobiliteit (iedereen gaat overal werken maar kan of wil daar niet heen verhuizen)
Het probleem is niet immobiliteit, maar veel frictie (mensen willen wel alles bijelkaar houden maar ze veranderen zo snel dat hun veranderingstempo het niet bijhoud)
Het probleem is niet veel frictie, maar onze gebondenheid aan plaats en tijd 

Op welk volgend niveau je het probleem ook definieert, je komt gegarandeert uit op andere oplossingen. Ik ben zelf wel een voorstander van om het probleem te benaderen vanuit het laatste niveau : gebondenheid aan plaats en tijd 

Tot slot zijn er momenten dat we gewoon kunnen en mogen kiezen. Soms ook gewoon omdat we er zin in hebben. Dat was nu eens het geval met de Waddenzee, we kunnen én willen ons nu blijkbaar een permitteren om  gewoon , n'importe quoi, te kiezen voor niet verder exploiteren van de Waddenzee. Zie het maar als spaarpotje voor de kinderen, of als kado'tje voor de kinderen. Vasthouden aan afspraken van 30 jaar geleden is conservatisme, evenals vasthouden aan "schade" conservatisme is. Gewoon niet doen, het kan, het mag en we willen het. Vasthouden aan "schade" levert het enorme risico op, dat de slimmerds echt kunnen aantonen dat er geen schade is. Je moet er toch niet aan denken! Hoe je ook boort, het blijft iets van ontmaagding houden. Je mag toch wel eens gewoon op emotie kiezen ? Toch ?

Afijn, laten we de ervaring vasthouden en zonder conservatisme wat ideeën ontwikkelen over een toekomst (toekomsten zijn per definitie duurzaam).

vr gr
Bo Buma

-------------- next part --------------
An HTML attachment was scrubbed...
URL: <http://www.tuxtown.net/pipermail/d66/attachments/19991210/374dd253/attachment.html>